DAGESTAN- Fitorja e fundit e Ibragim Ibragimov ndaj Kenny Mokhonoana vetëm sa e forcon rekordin e tij të pamposhtur në luftimet profesionale "MMA" dhe statusin e tij si një nga më të mirët e këtij sporti. Ibragimov është i fundit në linjën e prodhimit të talenteve të arteve marciale të përziera që doli nga Dagestan, Rusi. Për një rajon me një popullsi që ka më pak se 3 milionë banorë, ky vend është bërë i njohur për nxjerrjen e talenteve në mundje. Ibragimov është pjesë e gjeneratës së fundit të luftëtarëve dagestanezë, madje thotë se për të dhe bashkëkombasit e tij, lufta është një mënyrë jetese, jo vetëm një profesion.
"Në Dagestan, djemtë me të vërtetë duan të jenë luftëtarë. Në të gjithë Evropën, nuk ka shumë djem që me të vërtetë duan të jenë luftëtarë. Ata thjesht shtiren sikur janë luftëtarë, duan të jenë si luftëtarë, por në Dagestan, ka kaq shumë djem që me të vërtetë duan të jenë luftëtarë. Në Europë nuk ndodh kjo! Nuk po flas për të gjithë, por do të thoja se 30% ose 50% e djemve thjesht futen për të marrë nga një reklamë,"- tha Ibragimov për "CNN Sports".
Nëse lufta është një zgjedhje jete për disa, në Dagestan nuk funksionon kështu. Shumë prej tyre nisin që të luftojnë në moshë shumë të re, ndoshta që 6-vjeç. Michael Lyubimov tregoi "udhëtimin" e Ismail Israilov, nga Çeçenia fqinje. Para se të shkonte në SHBA, Israilov kishte pësuar një aksident me kamion në të cilin pothuajse humbi dorën dhe tani në moshën 24 vjeçare, shënon mbi 200 përplasje në karrierën e tij.
Kur Lyubimov e pyeti Israilovin se si ishte edukimi i tij në Rusi, çeçeni tregoi se si arriti të kishte qëndrueshmërinë që shfaq tani në tetëkëndësh.
“Ne thjesht luftojmë në rrugë. Ne jetojmë në mes të askundit në male. Nëse ktheni kokën nga njëra anë nuk do të shihni asgjë, nëse e ktheni nga ana tjetër po ashtu do të shihni që edhe andej nuk ka asgjë. Gjithçka që na mbetet është të luftojmë. Në Dagestan, palestrat janë të financuara nga qeveria. Shumë prej tyre janë disi falas, në një masë të caktuar, derisa, sigurisht, ata arrijnë në nivelin ku fillojnë të paguajnë trajnerë. Por si fillestarë, palestrat janë falas. Kur hyn një lojtar më i vjet, të gjithë të tjerët ngrihen, rreshtohen, përkulen, janë të qetë, nuk flasin, janë gjithmonë në kohë, nuk kanë respekt absolut për majorët, nuk flasin. Nëse ndodh që dikush të tregojë mungesë respekti, bashkëmoshatarët ia "tregojnë vendin". Duhet të jeni të qetë dhe të pranoni kritikat, ndryshe ata do t'ju bërtasin nëse jeni budallenj."
Ky edukim i ndërton karakterin dhe ashpërsinë. Për Lyubimov, kjo mënyrë edukimi krijon platformën e përsosur nga e cila mund të ndërtohet një karrierë.
"Natyrisht që Amerika është Meka për të krijuar një emër për veten. Dritat janë shumë më të ndezura tek ty kur promovohesh në Amerikë. Ndaj duket krijuar qetësia, mbajtja nën kontroll e emocioneve. Duke u mësuar se si të përshtaten dhe si të përmirësojnë aftësitë e tyre në përgjithësi, ata thjesht bëhen luftëtarë më të mirë, e kuptojnë lojën, rregullat, e dinë çfarë duhet të presin. Merren edhe me detaje që nga dieta, reduktimi i peshës, gjithçka. Më pas kthehen dhe mësojnë gjëra të reja."
Shembulli i artë për t'u përshtatur me sistemin amerikan ishte Nurmagomedov, i cili mbërriti në SHBA si një perspektivë pak e njohur dhe lulëzoi. Fama që ai krijoi për veten në UFC vulosi edhe rolin e Dagestanit. Popullariteti i tij u rrit në një nivel të paparë më parë përmes rivalitetit të tij me Conor McGregor.
Që nga pensionimi në vitin 2020, Nurmagomedov është shndërruar në një mentor për gjeneratën e ardhshme të luftëtarëve Dagestan. Ai ka pasur një efekt të madh në karrierën në zhvillim të Makhachev. Tashmë Ibragimov thotë se falë bashkëkombasve të tij, rrugëtimi i një të riu dagestanez në MMA është bërë shumë më i lehtë.
“Ata na e kanë treguar tashmë rrugën që duhet të ndjekim,”-tha ai.
Ibragimov – i cili u transferua në Mançester, Angli – ka një rrugë të gjatë përpara. Por në Nurmagomedov, Makhaçev po stërvit luftëtarë të tjerë dagestanezë dhe si shembuj ai ka modelet e përsosura që t'u tregojnë të rinjve rrugën drejt majës./ZËRI
