SICILI - Një fragment i Kuranit që daton në shekullin e 9-të të erës sonë është dokumenti më i vjetër i shkruar, që tregon praninë myslimane në Siçili dhe na kujton rrënjët islame, si dhe të krishtera, të ishullit. Një projekt kërkimor që përfshin studiues nga Universiteti Shtetëror i Milanos, Arkivat Dioqezane dhe Muzeu San Rocco i Trapanit u përfundua mbi këtë zbulim.
GJETJE E RASTËSISHME
Pergamena e lëkurës së deleve ishte "ricikluar" si kopertinë e një regjistri të të dhënave martesore të gjysmës së parë të shekullit të 16-të, në zonën e Calatafimit. Megjithatë, personazhet në gjuhën e lashtë arabe kishte bërë që të nisin kërkimet shkencëtarët Paolo Barresi (Universiteti Kore në Enna) dhe Michele Giacalone (president i Muzeut të Miqve të San Rocco-s).
HETIMET
Dy studiuesit ftuan Giuseppe Mandalàn, profesor i Historisë së Vendeve Islame në Universitetin Shtetëror të Milanos, në Trapani, për të ekzaminuar gjetjen. Eksperti njohu karakteret kufike, stilin grafik të gjuhës arabe që e ka marrë emrin nga qyteti Kufa, ku ka ndodhur faza më e vjetër e zhvillimit të gjuhës arabe, duke filluar nga shekulli i VII pas Krishtit. Prandaj, Kurani daton nga epoka myslimane e Siçilisë, ku ka mbetur dëshmi e rrallë e shkruar, si Kurani i Palermos, një dorëshkrim i datës 982-983 pas Krishtit, me origjinë siciliane, i ruajtur kryesisht në Stamboll.
LAVDE PËR BLETËT
Përkthimi i kryer nga Mandalà i referohet disa vargjeve të sures (emri i kapitujve) të bletëve (Kurani, XVI: 8-11). Referenca për bletët vjen nga vargu 68: "Dhe Zoti yt i frymëzoi bletët: banoni në male, në pemë dhe në ndërtesat e njerëzve." Dhe në ajetin tjetër: "(...) Nga barqet e tyre rrjedh një lëng me ngjyra të ndryshme, në të cilin ka shërim për njerëzit".
FRYMËZIM HYJNOR
Sipas Kuranit, Allahu, krijuesi, frymëzoi sjelljen e kafshëve të ndryshme, si dhe atë të njerëzve. Sa i përket mjaltit, ngjyrat e ndryshme përcaktohen nga lulet, nga të cilat bletët mbledhin polenin, prandaj sureja njeh fuqinë shëruese të mjaltit.
LIRIA FETARE
Dominimi arab në Siçili filloi në vitin 827 dhe përfundoi në 1061, me pushtimin norman të Palermos. Të krishterët e ishullit, siç dokumentohet në librin e Cesare Capone, Arabët dhe Evropa Mesjetare (Ananke, 2014), ishin të nënshtruar ndaj sheriatit, ligjit islam, por jo të shtypur totalisht. Ata njiheshin si dhimmi, domethënë të lirë të praktikonin fenë e tyre, të banonin ku të donin dhe të zgjidhnin profesionet, edhe nëse detyroheshin të paguanin një taksë më të lartë se muslimanët.
Dhimmitë sicilianë nuk duhej të konvertoheshin në fenë e sundimtarëve në zbatim të ajetit kuranor (Kur'an, II: 257) i cili thotë: "Nuk duhet të ketë detyrim në besim". Hebrenjtë konsideroheshin gjithashtu dhimmi dhe të lirë për të deklaruar fenë që kishin".
RECIPROCITET
Kurani në fjalë duhet të ketë ekzistuar, kur i krishteri Frederiku II erdhi në pushtet. Në Kushtetutën e tij të Mbretërisë së Sicilisë të vitit 1231 shkruhet: "Ne u japim të njëjtat garanci hebrenjve dhe saraçenëve, sepse nuk duam që njerëzit e pafajshëm të persekutohen, vetëm sepse janë hebrenj ose myslimanë"./Focus- ZËRI/
