GAZA- “Hamasi mund ta ndalë luftën. Gjithçka që duhet të bëjnë është të shpallin: le të lirojmë të gjithë pengjet dhe të evakuojmë Gazën, siç bëri Arafat në 1982”, komenton Amos Yadlin, ish-kreu i inteligjencës ushtarake dhe kreu i Institutit për Studimet e Sigurisë Kombëtare në Universitetin e Tel Avivit për 12 vjet.
Uniformat jeshile ulliri në rend, kallashnikovët e varur mbi supe. Milicët palestinezë mbërrijnë në portin e Bejrutit me furgona, prej andej i hipin në tragetet greke dhe qipriote dhe qëllojnë disa të shtëna të fundit në ajër. Ndjehet si nisja e një lundrimi, në fakt është një tërheqje. Nga çatitë, agjentët e Mossad-it dhe inteligjencës ushtarake vëzhgojnë lëvizjet me teleskopë dhe fotografojnë: ata duan të sigurohen që Yasser Arafat dhe të gjithë njerëzit e tij të largohen nga Libani, duke u nisur drejt Tunizisë.
Operacioni ‘Paqja’ për Galilenë filloi më 6 qershor 1982 me një objektiv më të kufizuar, për të shtyrë pozicionet palestineze drejt veriut, të paktën tridhjetë kilometra, larg fshatrave izraelite të shënjestruar nga raketat dhe infiltrimi fedajin. Ky është urdhri i dhënë nga kryeministri Menachem Begin, ndërsa Ariel Sharon, ministri i tij i Mbrojtjes, vendos ta shtyjë pushtimin shumë më thellë, deri në atë pikë sa të vendosë pjesën perëndimore të kryeqytetit libanez ku janë instaluar lideri dhe njerëzit e tij.
Arafati kërcënon ta kthejë atë zonë të Bejrutit në “Stalingradin” e tij, siç përsërisin tani udhëheqësit e Hamasit nga strehët e tyre të sigurta jashtë vendit, e gjithë Gaza, me një popullsi prej 2.3 milionë banorësh, duhet të rezistojë për ta, e ekspozuar ndaj bombardimeve masive, goditjeve shkatërruese të artilerisë dhe tankeve.
Rrethimi i njeriut që do të bëhej presidenti i parë palestinez, nga viti 1996 deri në vdekjen e tij në 2004, zgjati 10 javë, 5000 palestinezë dhe libanezë vdiqën, kryesisht civilë dhe 360 ushtarë izraelitë ranë.
Tani që tanket dhe këmbësoria e Tsahal po përparojnë në Gaza, disa analistë supozojnë se zgjidhja e 41 viteve më parë përfaqëson gjithashtu një zgjidhje për Rripin e Gazës.
“Lideri i Hamasit mund ta ndalojë luftën. Gjithçka që duhet të bëjnë është të shpallin: le të lirojmë të gjithë pengjet dhe të evakuojmë Gazën, siç bëri Arafat në 1982”, komenton Amos Yadlin, ish-kreu i inteligjencës ushtarake dhe kreu i Institutit për Studime të Sigurisë Kombëtare në Universitetin e Tel Avivit për 12 vjet.
Megjithatë, në intervistën për revistën Politico ai shton se “Izraeli nuk mund të kthehet në të njëjtën linjë demarkacioni të shënuar me tërheqjen e tij nga Rripi në vitin 2005. Dhe si me terroristët palestinezë pas masakrës në Lojërat Olimpike të Mynihut në vitin 1972, gjuetia për ata që janë përgjegjës për masakrat e 7 tetorit nuk do të përfundojë deri në fundin e tyre”. Gjithashtu në rastin e Arafatit, izraelitët tentojnë ta vrasin atë në Tunizi.
Ai ishte i fundit që u nis nga Libani më 30 gusht. Për 10 ditë, një forcë shumëkombëshe e përbërë nga italianë, francezë dhe amerikanë që mbikëqyrte lëvizjet e milicëve, duhet të mbushë boshllëkun e lënë nga palestinezë. Emmanuel Macron, presidenti francez, ka folur ditët e fundit për trupat ndërkombëtare që verifikojnë çarmatimin e Hamasit dhe mbështesin një qeveri të përkohshme, përpara kthimit të plotë të Autoritetit Palestinez në Gaza.
Al Sharq Al Awsat, një gazetë saudite e botuar në Londër, i drejtohet drejtpërsëdrejti Yaha Sinwar, kreut të Hamasit dhe e nxit atë të largohet siç bëri Arafati: “Sot koka juaj mund të jetë çmimi për shuarjen e flakëve. Për izraelitët arrestimi juaj do të ishte një trofe, madje edhe largimi nga Rripi mund të ishte një zgjidhje. Pyetja është: a jeni gati të sakrifikoni veten për Gazën dhe çështjen palestineze?/Përkthyer dhe përshtatur nga Corriere della sera-Zëri.ai
