Kur diktatori i Koresë së Veriut Kim Jong Un mbërriti në rajonin e Lindjes së Largët të Rusisë të martën me trenin e blinduar jeshil të gjyshit të tij, rrugës për të takuar presidentin rus Vladimir Putin, ai ndihmoi në nënvizimin e dy fakteve të rëndësishme në lidhje me luftën e paprovokuar të Putinit kundër Ukrainës. Së pari, Putini e ka kthyer atë që dikur ishte një ushtri e fuqishme dhe e respektuar në një ushtri që është reduktuar në kërkimin e ndihmës nga një shtet i varfër që vështirë se mund të ushqejë popullin e vet. Është një ushtrim poshtërues për një Putin të dobësuar, i cili e krahason veten me kotazi me Carin Pjetri i Madh i shekullit të 18-të.
Së dyti, lufta e Rusisë kundër Ukrainës po e bën të gjithë botën më të rrezikshme. Pas më shumë se 18 muajsh, Rusia po përballet tani me një regjim që ka sulmuar disa herë fqinjin e saj dhe që lëshon rregullisht të gjitha llojet e raketave të rrezikshme në rajon.
Kremlini ka punuar për të hequr pluhurin dhe për të ringjallur marrëdhënien e tij të vjetër të Luftës së Ftohtë me dinastinë totalitare të Phenianit që kur dështuan planet e tij për të pushtuar Ukrainën brenda pak ditësh. Tashmë vitin e kaluar Koreja e Veriut po i ofronte Rusisë predha artilerie dhe raketa sipas zyrtarëve amerikanë.
Por, ndërsa lufta zvarritet, ajo do të vazhdojë të shterojë rezervat e Rusisë ndërsa sanksionet ndërkombëtare kundër pushtuesit të Ukrainës e bëjnë më të vështirë rritjen e prodhimit. Dhe ky është një lajm i shkëlqyer për Kim.
Putini gjithnjë e më i izoluar ka kërkuar armë mes kombeve të tjera. Irani u bë furnizuesi kryesor i dronëve që vrasin në mënyrë rutinore civilët ukrainas. (Irani ka mohuar furnizimin me armë Rusisë, pavarësisht dëshmive për të kundërtën.) Tani, Koreja e Veriut mund të jetë gati të luajë një rol më të madh, duke ndihmuar potencialisht Rusinë në luftën e saj të paligjshme.
Putini, duket se po ndërton diçka si një ekip tiranësh, një shoqatë ad hoc regjimesh represive, qeveri të vendeve ku qytetarët janë të privuar nga shumë nga të drejtat që shumica e botës i merr si të mirëqena. Vende ku kritikët e vërtetë dhe të perceptuar të regjimit vdesin në rrethana misterioze, duke iu afruar diktatorëve të tjerë një nga një teksa ai kërkon ndihmë për të shtypur pavarësinë e Ukrainës.
Kina, një regjim tjetër represiv, në përgjithësi është në anën e këtij blloku të ri, por ka luajtur një rol ngurrues. Ajo ka mbetur mbështetëse, por nuk i ka dorëzuar Moskës sasi masive armësh. Për Korenë e Veriut, lidhjet në rritje me Kremlinin ofrojnë mundësinë për të ushtruar presion në heshtje Pekinit, mikut tjetër të tij për më shumë mbështetje.
Ajo që Moska kërkon nga Pheniani nuk është një mister. Kur Sekretari i Mbrojtjes Sergei Shoigu udhëtoi në Korenë e Veriut në korrik, vizita e parë e një sekretari rus të mbrojtjes në më shumë se 30 vjet, ai vizitoi një ekspozitë armësh dhe tha se të dy vendet do të zhvillojnë lojëra të përbashkëta luftarake.
"Këta janë fqinjët tanë," tha ai, duke shtuar "është më mirë të jetoni me fqinjët tuaj në paqe dhe harmoni."
Shoigu hodhi terrenin për vizitën e kësaj jave dhe për një pazar të madh ushtarak ose kështu shpresojnë pjesëmarrësit.
Koreja e Veriut e hiper-militarizuar ka një arsenal të madh. Rusia thuhet se dëshiron kryesisht predha artilerie dhe raketa antitank, më shumë fuqi zjarri për të sulmuar Ukrainën. Por çfarë ka për Kim-in? Pse po del nga vendi për herë të parë në katër vjet, vetëm për të dhjetën herë që kur trashëgoi pushtetin në 2011?
Ky takim është shqetësues për Korenë e Jugut, rajonin dhe për pjesën tjetër të botës. Vetë takimi i jep Kimit llojin e vëmendjes globale që ai dëshiron, gjë që e forcon atë në shtëpi dhe ia rrit pozitën e tij jashtë vendit. Por ka më shumë se simbolikë dhe një mesazh për Kinën se Pheniani ka opsione përtej Pekinit.
Kim është sundimtari i tretë nga dinastia që ka sunduar Korenë e Veriut që nga Lufta e Dytë Botërore, kur gjyshi i tij u vendos nën kujdesin sovjetik të epokës së Stalinit. Kim-ët kanë forcuar sistematikisht kontrollin e tyre mbi vendin e tyre për t'u bërë një nga regjimet më represive në botë, me kampe masive burgjesh ku ndodhin puna e detyruar, tortura dhe uria. Regjimi mohon brutalitetin e tij të dokumentuar mirë.
Ndërsa ekonomia dhe aftësia e vendit për të mbështetur veten u tkurrën, Kim-ët kryen shpenzime masive për ushtrinë, duke punuar me obsesion për të ndërtuar arsenalin bërthamor të vendit, së bashku me aftësitë për të përdorur armët atomike. Përveç asaj që i bëri popullit të tij, regjimi krijoi një histori agresioni të pamëshirshëm, duke sulmuar dhe kërcënuar vazhdimisht Korenë e Jugut.
Vetëm disa javë më parë, Koreja e Veriut tha se kishte nisur një simulim të "tokës së djegur" të një sulmi bërthamor dhe se po provonte një pushtim të Koresë së Jugut. Manovrat e saj ushtarake nuk kanë qenë gjithmonë prova se kjo mund të ndodhë.
Sanksionet ndërkombëtare, duke përfshirë sanksionet e OKB-së që vetë Rusia i ka mbështetur dhe aleancat ushtarake kanë kufizuar aftësinë e Kim-it për të sulmuar fqinjët e tij. Por tani Putini duket se ka nevojë për të dhe është e paqartë se sa është i gatshëm lideri rus ta ndihmojë atë t'i anashkalojë ato kufizime, tani që dy armiqtë e Perëndimit kanë edhe më shumë të përbashkëta, duke qëndruar në skajin e mprehtë të sanksioneve ndërkombëtare.
Javën e kaluar, kur inteligjenca amerikane zbuloi takimin mes dy liderëve dhe këshilltari i sigurisë kombëtare Jake Sullivan i përshkroi diskutimet e Rusisë me Phenianin si "të mbushura me një intensitet të shtuar", zyrtarët amerikanë paralajmëruan Korenë e Veriut që të mos armatoste Rusinë. Sullivan tha se Koreja e Veriut do të "paguajë një çmim" nëse bën një marrëveshje armësh me Moskën. Por është e vështirë të imagjinohet se çfarë levash shtesë ka Uashingtoni për të bërë presion ndaj një vendi që tashmë i është nënshtruar sanksioneve të ashpra.
Kim thuhet se është në kërkim të teknologjisë satelitore dhe të nëndetëseve bërthamore dhe gjithashtu mund të dëshirojë që teknologjia ruse të ndihmojë në përshpejtimin e programit të raketave balistike të Koresë së Veriut, të cilat mund t'i lejojnë Koresë së Veriut të lëshojë koka bërthamore deri në Shtetet e Bashkuara.
Pasojat e dëmshme të përpjekjes së dëshpëruar të Putinit për të fituar luftën e tij krejtësisht të panevojshme kundër Ukrainës, e cila tashmë ka përkeqësuar një krizë ushqimore në vendet e varfra, tashmë kanë arritur në Azinë Lindore dhe mund ta bëjnë një nga vendet më të rrezikshme në botë edhe më shumë, një kërcënim për fqinjët e saj dhe pjesën tjetër të globit./CNN-Zëri.ai
