ITALI- “Është një dhimbje që nuk pakësohet, edhe nëse ditët, javët kalojnë, të mbyt dhe nuk të lë rrugë shpëtimi,”-kështu e nis rrëfimin e tij për gazetën italiane "La Repubblica", Flamur Sula, babai i Ilaria Sulës, studentja 22-vjeçare që u vra mizorisht në Romë në fund të marsit nga ish-i dashuri i saj, Mark Samson.
Flamuri ende e quan Ilarian “vajza ime e vogël”. Ai kujton si në ditët e ankthit, kur shpresonte se vajza thjesht ishte larguar për pak kohë, teksa qëndronte pranë vrasësit të saj, pa e ditur se ai ishte autori i asaj tragjedie.
“Sa më shumë ditë kalojnë, aq më shumë më mungon Ilaria. Është një vuajtje që nuk mund të shpjegohet, që nuk mund të fshihet. 20 maji do të kishte qenë ditëlindja e saj. Për ne ishte si një funeral i ri. Ajo nuk do të mbushë kurrë 23 vjeç.”
PJESË NGA INTERVISTA:
Për të pesëmbëdhjetën herë këtë një vajzë e re është vrarë nga ish-partneri i saj. Si u ndjetë kur e morët vesh?
Flamur Sula: Që kur u vra Ilaria, mezi e ndez televizorin, nuk lexoj gazeta. Nuk më intereson shumë çfarë ndodh. Por kur dëgjova se çfarë ndodhi në Napoli, u ndjeva keq. Ishte sikur ta rijetoja gjithçka nga e para. Me çfarë të drejte vret një vajzë si vajza ime ose si Martina?
Ish-i dashuri i Martinës mori pjesë gjithashtu në kërkime, duke u shtirur si i shqetësuar.
Flamur Sula: Kjo gjë më jep të dridhura. Nuk mund ta kuptoj si mund të jenë kaq të ftohtë, kaq të egër, si mund të jenë kaq të mirë në gënjeshtra? Vajzat vriten kot dhe kjo ndodh gjatë gjithë kohës.
Sipas mendimit tuaj, a mund të bëhet diçka?
Flamur Sula: Qeveria duhet të bëjë diçka, të marrë masa të forta. Nuk e di çfarë lexojnë ose studiojnë këta fëmijë, por është e qartë se diçka nuk shkon, diçka mungon. Ne mendonim vetëm për punën, për ndërtimin e një jete. Sot ka vetëm frikë.
A kishte pasur ndonjëherë ndonjë frikë për Ilarian?
Flamur Sula: Asnjëherë, sepse e njihja vajzën time, nuk i besoja asaj. Ajo ishte një vajzë me qëllime, që nuk do të lejonte kurrë askënd ta shkelte mbi të. Kjo është arsyeja pse dua vërtet të kuptoj se çfarë ka ndodhur.
Keni edhe një djalë, vetëm tetëmbëdhjetë vjeç. A ke frikë prej tij?
Flamur Sula: Sigurisht që po, ndonjëherë. Por unë flas me djalin tim gjatë gjithë kohës, i them se nëse ka të dashur duhet të ma thotë, se "jo" do të thotë "jo", se nëse ndonjëherë e braktisin, e ai duhet ta pranojë. Ne e kemi përjetuar këtë situatë, është një makth që nuk do t’ia uroja askujt.
A ka diçka që do të donit t’i thoshit familjes së Martinës?
Flamur Sula: Më vjen shumë keq, kjo është e gjitha që mund të them. E kuptoj dhimbjen e tyre, është diçka që nuk zhduket. Gruaja ime është e shkatërruar, nuk jam as i sigurt nëse normaliteti mund të ekzistojë përsëri për ne. Jeta jonë, ditët tona sillen rreth asaj që është e vetmja rrugë e përditshme: nga shtëpia në varreza. Asgjë tjetër.
A të jep ndonjë ngushëllim ideja e drejtësisë?
Flamur Sula: Nuk do të qetësohem derisa ai të jetë në burg përgjithmonë. Ende nuk mund ta besoj, nuk mund ta kuptoj se si ia doli t'i bënte diçka të tillë asaj. Deri në frymën time të fundit do të përpiqem të gjej drejtësi për Ilarian. Nuk do të dorëzohem kurrë.
A mund të arrish të falësh vrasësin?
Flamur Sula: Nuk mund të ketë falje për njerëzit që janë të aftë të bëjnë gjëra të tilla. Ajo që i ndodhi Ilarisë dhe vajzës nga Napoli nuk është një aksident rrugor, por një katastrofë. Ato u vranë. Dikush vendosi që një person tjetër nuk kishte më të drejtë të jetonte. Kjo nuk mund dhe nuk duhet të pranohet.
Mark Samson e vrau Ilaria Sulën duke e goditur 3 herë me thikë në fyt, mbrëmjen e 25 marsit, plagë që i shkaktuan vdekjen 22-vjeçares shqiptare në më pak se një minutë për shkak të humbjes së madhe të gjakut. 23-vjeçari mbylli derën e dhomës së tij të gjumit dhe deri pasditen e 26 Marsit e mbajti të fshehur trupin e studentes shqiptare, të cilën e kishte ftuar për të fjetur në shtëpinë e tij, edhe pse kishin një vit që ishin ndarë. Prej një jave e zhdukur, 22-vjeçarja Ilaria Sula u gjet e vrarë. Trupi i pajetë u gjet në një valixhe të hedhur në humnerë në një zonë të pyllëzuar në Poli./ZËRI
