RUSI- Vladimir Putin nuk është njeriu që ka qenë, ka kaluar më shumë se një dekadë që kur presidenti rus u angazhua në marifete publike për t'u mburrur me energjinë e tij duke përqafuar një ari polar ose duke hipur në një kalë në male. Lufta në Ukrainë e ka dëmtuar më tej imazhin e njeriut të fortë.
Putini pritet ende të kërkojë një mandat tjetër kur Rusia të mbajë zgjedhjet presidenciale marsin e ardhshëm. Në fakt, lideri rus ka shtyrë ndryshimet në kushtetutë për t'i lejuar vetes të kandidojë edhe për dy mandate të tjera gjashtëvjeçare.
Por, 71 vjeç është një moshë kur vdekja ose sëmundja e rëndë nuk janë shqetësime të largëta për njeriun që ka sunduar Rusinë për 24 vjet. Nëse Putin nuk do të ishte në fletëvotim për ndonjë arsye, nuk është e qartë se kush mund ta zërë vendin e tij.
Në nivel kombëtar, sistemi politik i Rusisë është hermetik. Nuk ka zgjedhje paraprake ku votuesit mund të zgjedhin një kandidat; partitë politike zgjedhin kandidatët e tyre dhe më pas i paraqesin para elektoratit.
Në mungesë të Putinit, partia besnike Rusia e Bashkuar mund të paraqesë një kandidat, megjithëse nuk ka asnjë procedurë fikse për të zgjedhur një të tillë. Zyrtarisht, Putin kandidoi në vitin 2018 si i pavarur, një precedent që shton pasigurinë se si mund të shfaqet një zëvendësues.
Sido që të ndodhë, një kandidat pothuajse me siguri do të vinte nga brenda strukturës aktuale të pushtetit, pasi asnjë nga kandidatët e partive më të vogla nuk do të kishte njohje apo mbështetje të gjerë.
Disa pretendentë të mundshëm nëse Putini nuk është në zgjedhje:
Dmitry Medvedev
Dimitri Medvedev ka përvojë unike si zëvendësues i Putinit, duke u bërë president në vitin 2008 kur Putini nuk mundi të rizgjedhej për shkak të kufizimeve të mandatit. Pavarësisht postit, ai konsiderohej gjerësisht si dytësor ndaj Putinit, i cili u bë kryeministër dhe efektivisht ende drejtonte vendin.
Ai pranoi me nënshtrim dëshirën e Putinit për të kandiduar për një mandat të ri në vitin 2012, duke shërbyer si kryeministër deri në vitin 2020. Më pas ai u emërua në postin e ri të nënkryetarit të këshillit të sigurisë kombëtare.
Edhe pse ai post ishte i padukshëm dhe shpesh shihej si një problem, rëndësia e Medvedevit u rrit vitin e kaluar kur ai braktisi personalitetin e tij normalisht të butë dhe u bë një nga mbrojtësit më të ashpër të luftës në Ukrainë, duke denoncuar gjallërisht Perëndimin.
Ky qëndrim është tërheqës për nacionalistët rusë, por Medvedev mund të njolloset nga perceptimi se ai ishte është I lifhur me korrupsion dhe se bën një jetesë luksoze.
Alexei Dyumin
Si guvernator i rajonit të Tulës, Dyumin nuk ka pëlqyeshmëri të gjerë publik, por ai është konsideruar prej vitesh si pasardhësi i mundshëm i Putinit për shkak të marrëdhënies së tij të ngushtë me presidentin, duke përfshirë shërbimin si truproja e tij.
Dyumin ra në sy të publikut me pretendimin se dikur e kishte shpëtuar Putinin nga një ari. Sipas rrëfimit të Dyumin, ai ishte në një rezidencë malore ku Putin po flinte kur u informua se një ari ishte jashtë derës.
“Ariu dhe unë shikuam njëri-tjetrin në sy. Ai u tërhoq pak, unë hapa derën dhe ia hodha të gjithëdhe e qëllova me pistoletë”, tha ai.
Dyumin ishte drejtuesi i forcave speciale të agjencisë së inteligjencës ushtarake, në aneksimin e Krimesë nga Rusia në vitin 2014, duke i dhënë atij një atmosferë trimërie dhe suksesi lidhur me Ukrainën, në kontrast me betejat dhe dështimet e zymta të luftës aktuale.
Sergei Sobyanin
Nëse vizualet kanë rëndësi në një garë presidenciale ruse, Sobyanin mund të ketë portofolin më të fortë se kushdo. Si kryebashkiak i Moskës që nga viti 2010, kryeqyteti rus ka pësuar ndryshime të dukshme.
Zonat e reja rekreative, zonat e këmbësorëve, objektet sportive dhe pajisje të tjera kanë lulëzuar. Autobusët elektrikë zëvendësuan karrocat e vjetra të vrullshme, linjat e reja hekurudhore të udhëtarëve reduktuan bllokimet famëkeqe të trafikut të qytetit dhe parqet dikur të shkatërruara u rregulluan dhe u përmirësuan.
Sobyanin ofendoi liberalët me prirje perëndimore duke ndaluar paradat LGBTQ + në qytet, por toleranca ndaj të drejtave të homoseksualëve nuk është një qëndrim fitues në Rusi. Sobyanin gjithashtu ka shmangur madhështinë dhe përçarjen e paraardhësit të tij, Yuri Luzhkov.
Mikhail Mishustin
Kryeministri i Rusisë që nga viti 2020, Mishustin nuk ka dhënë asnjë shenjë sado të vogël se e do karrigen e Presidentit por, nëse Putin do të vdiste ose do të bëhej i paaftë për të përmbushur detyrat e tij para zgjedhjeve, Mishustin do të bëhej president në detyrë.
Kjo është e njëjta rrugë që mori Putini kur u bë president i përkohshëm pas dorëheqjes së Boris Yeltsin në natën e Vitit të Ri 1999, më pas kapitalizoi pozicionin për të fituar zgjedhjet vitin e ardhshëm.
Megjithatë, Mishustin nuk duket se e ka atë ambicie. Ai është një teknokrat i qetë, i konsideruar si shumë kompetent në postin e tij të mëparshëm si kreu i shërbimit kombëtar të taksave. Si kryeministër, ai ka marrë vlerësime të miratimit deri në 70% për mbikëqyrjen e administratës dhe ministrive.
Nikolai Patrushev
Paralelet mes Putinit dhe Patrushevit janë të habitshme. Ata lindën në Leningrad me 10 muaj diferencë dhe Patrushev u bë kreu i Shërbimit Federal të Sigurisë, agjencia kryesore pasardhëse e KGB-së, në vitin 1999 kur Putin u bë kryeministër.
Megjithëse Patrushev fillimisht u përbuz për njohjen e pavarësisë së udhëheqjes rebele në rajonet separatiste të Ukrainës, Donetsk dhe Luhansk, të cilat i paraprinë pushtimit për disa ditë, ai më vonë u bë një përkrahës i fortë i luftës, duke argumentuar se Rusia duhej të zhdukte atë që ai e quajti “neo-nazistët” në pragun e saj dhe duke pretenduar se Ukraina dhe orientimi i saj perëndimor ishte një kërcënim i qartë i sigurisë.
Ai denoncoi gjithashtu zvarritjen e supozuar të ideve neoliberale perëndimore në Rusi dhe mbron ruajtjen e traditave të vendit, një qëndrim filozofik identik me atë të Putinit./Zëri.ai
